به نظر می رسد که بارزترین راه برای تهیه وب سایت خود - راه اندازی سرور در خانه - با مشکلات زیادی همراه است. استفاده از خدمات به اصطلاح میزبانی بسیار راحت تر است.
میزبانی یک سرویس برای قرار دادن یک سایت در اینترنت است. شخص حقوقی ارائه دهنده این سرویس ارائه دهنده میزبانی نامیده می شود. استفاده از این سرویس مسئولیت روشن نگه داشتن مداوم سرور و حفظ آن را از دوش مالک سایت می برد. این مانند حمل و نقل عمومی است: همه ما آن را فقط در وضعیت خوب کار و مرتباً مشاهده می کنیم و بندرت فکر می کنیم که برای این مورد مرتباً در جایی تعمیرات برنامه ریزی شده انجام شود. علاوه بر این ، کاربر میزبان نیازی به اجاره یک آدرس IP ثابت ، که گاهی اوقات بسیار گران است ، ندارد. خدمات میزبانی به دو صورت رایگان و پولی تقسیم می شوند. موارد اول برای آن دسته از مدیرانی که نمی خواهند سیستم مدیریت محتوای (CMS) را به هیچ وجه اصلاح کنند و به آنچه می دهند راضی باشند ، ایده آل است. هر میزبانی رایگان CMS ثابتی را در اختیار کاربر خود قرار می دهد که در کد آن تداخل وجود ندارد. علاوه بر این ، برخی از آنها به شما امکان می دهند صفحات را با HTML ساده بنویسید و گاهی اوقات از علامت گذاری ویکی استفاده کنید. کاربر میزبان رایگان نمی تواند اسکریپت هایی را که در سمت سرور اجرا می شوند میزبانی کند. اگر چنین اسکریپتی همچنان قرار داشته باشد ، به سادگی اجرا نمی شود. با این حال ، این قانون استثنائاتی نیز دارد. میزبانی پرداخت شده به مدیر وب سایت آزادی بیشتری می بخشد. هیچ CMS به وی تحمیل نمی شود ، اما سروری ارائه می شود که به انتخاب کاربر ، تحت سیستم عامل لینوکس ، BSD یا ویندوز اجرا شود. مدیر وب کلیه مجموعه اسکریپت های لازم را بر روی خود سرور و همچنین داده هایی که در سایت قرار داده شده قرار می دهد. یک کاربر میزبان پولی حتی می تواند یک سرور را از راه دور مدیریت کند ، به عنوان مثال با استفاده از پروتکل Telnet. چرا استفاده از حتی میزبان پولی ارزان تر از اجاره آدرس IP ثابت است؟ واضح است که اختصاص یک سرور فیزیکی جداگانه برای محتوای هر سایت سودآور نخواهد بود. همه سیستم عامل های سرور نه تنها چند وظیفه ای بلکه چند کاربره هستند. به لطف این ، حدود صد سایت می توانند در یک سرور فیزیکی میزبانی شوند. این باعث صرفه جویی در فضا و انرژی می شود.
