دامنه ها و گروه های کاری روش های مختلفی برای سازماندهی رایانه در شبکه های محلی است. درک مزایا و معایب آنها هنگام انتخاب نوع شبکه بسیار مهم است.
تفاوت در کاربرد
اگر در حال ایجاد شبکه محلی هستید ، این بدان معناست که شما باید یک دامنه یا گروه کاری را پیکربندی کنید تا همه رایانه های متصل بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. فارغ از دامنه یا گروه کاری ، همه اینها به مدیر سیستم و اندازه شبکه بستگی دارد. از گروه های کاری هنگامی استفاده می شود که فقط چند کامپیوتر در یک مکان وجود داشته باشد که باید به یکدیگر متصل شوند. از طرف دیگر دامنه ها برای شرکت های بزرگی است که ده ها کامپیوتر به شبکه متصل هستند. رایانه ها از هرجای دنیا نیز می توانند با استفاده از فناوری های VPN به دامنه متصل شوند.
فرآیند ایجاد گروه و دامنه
ایجاد گروه های کاری ذاتاً آسان تر از دامنه ها است. شما فقط باید چندین کامپیوتر را با استفاده از یک سوئیچ متصل کرده و یک گروه کاری جدید ایجاد کنید. همچنین می توانید آنها را به گروه کاری که در حال حاضر دارید بپیوندید. برای ایجاد دامنه ، ابتدا باید یک کنترل کننده دامنه را پیکربندی کنید. این رایانه ای است که کاربرانی را که می خواهند متصل شوند احراز هویت می کند و داده های درخواستی را در اختیار آنها قرار می دهد. هنگام افزودن یک لایه امنیتی بیشتر ، کنترل کننده های دامنه نیز ضروری هستند. برای دامنه ها ، می توانید از یک سیستم امنیتی دوگانه استفاده کنید: رایج برای دامنه و جداگانه برای هر رایانه. در یک گروه کاری ، آنتی ویروس برای هر رایانه به صورت جداگانه نصب می شود.
افزودن کاربران جدید
اگرچه ایجاد دامنه نسبت به گروه کاری دشوارتر است ، اما مقیاس پذیری کل سیستم را فراهم می کند. این تفاوت بزرگی در گسترش تجارت ایجاد می کند. افزودن کاربران یا رایانه ها به یک گروه کاری به این معنی است که همه آنها (رایانه ها ، کاربران) باید برای هر حساب پیکربندی شوند. این کار زمان زیادی را می برد و ناخوشایند است ، خصوصاً وقتی تعداد رایانه ها به دهها مورد اندازه گیری شود. در یک دامنه ، یک مدیر می تواند همه اینها را در یک ترمینال در مدت زمان بسیار کوتاهی انجام دهد. دامنه ها علاوه بر مقیاس پذیری ، از ساختار بالایی نیز برخوردار هستند و به شما امکان می دهند خدمات یا پوشه هایی را برای کاربر خاص در دسترس قرار دهید. این ویژگی در کارگروه ها در دسترس نیست و هر کسی که به یک گروه کاری متصل باشد می تواند به همه خدمات و منابع دسترسی پیدا کند.
نتیجه گیری:
1. گروه های کاری برای شبکه های کوچک مناسب هستند ، در حالی که از دامنه ها برای ایجاد شبکه در شرکت های متوسط و بزرگ استفاده می شود.
2. ایجاد گروه های کاری آسان است و پیاده سازی دامنه پیچیده تر و زمان بر است.
3. مدیریت دامنه بر اساس یک کنترل کننده انجام می شود که امنیت بیشتری نسبت به گروه های کاری دارد.
4- افزودن کاربر جدید به دامنه بسیار آسان تر از افزودن کاربر جدید به یک گروه کاری است
5- می توانید منابع را به حساب های خاص در دامنه ها اختصاص دهید ، اما در گروه های کاری نه.
