سوییچ ، سوئیچ نیز شناخته می شود ، وسیله ای ظاهراً بدون عارضه است که وظیفه تعویض بسته های اطلاعات را بر عهده دارد و همچنین به شما امکان می دهد رایانه های متصل به آن را در یک شبکه محلی ترکیب کنید.
احتمالاً تقریباً هر کاربر شبکه حداقل یک بار فرصت داشته است که چنین دستگاهی را به عنوان سوئیچ ببیند یا بشنود. با استفاده از آنها است که بیشتر شبکه هایی که اکنون استفاده می کنیم ساخته می شوند. و احتمالاً بسیاری از افراد علاقه مند خواهند بود كه از نحوه كاركرد سوئیچ مطلع شوند.غالباً در شبکه می توانید نحوه مشاهده تماس با هاب به سوئیچ را در انجمن های مختلف مشاهده كنید. اما این اساساً اشتباه است ، زیرا هاب ها پیشگام کلیدهای مدرن بودند. تفاوت اصلی سوئیچ با هاب این است که می تواند آدرس دستگاه های متصل به آن را بخاطر بسپارد و ترافیک هدفمند را به پورت مورد نظر هدایت کند. هاب ، هنگام دریافت ترافیک ، به سادگی آن را همزمان به همه پورت ها ارسال / تکثیر می کند. وقتی سوئیچ روشن است ، طبق همان اصل توپی شروع به کار می کند: اطلاعات را دریافت می کند و آن را در همه پورت ها کپی می کند. اما در همان زمان ، "یادگیری" در حال انجام است. این سوئیچ آدرس MAK دستگاههای متصل به آن را به خاطر می آورد و آنها را وارد میز خاصی می کند که در حافظه آن ذخیره شده است. پس از وارد کردن آدرس در جدول ، بسته های هدایت شده به آن دیگر برای همه پشت سر هم ارسال نمی شوند ، بلکه منحصراً برای گیرنده انتخاب شده ارسال می شوند. پس از مدت زمان کوتاه "یادگیری" یا به عبارت دقیق تر ، تعریف ، حفظ کردن و ساخت جدول آدرس ، هر بسته فقط به درگاه مورد نظر می رود. سوئیچ ها در اندازه های مختلفی وجود دارند: از جعبه های کوچک و تقریباً نامحسوس برای چندین پورت ، تا دستگاه های عظیم که هر کدام 48 پورت دارند. همچنین سوئیچ های کنترل نشده (ساده) و مدیریت شده نیز وجود دارد. در حالی که اولی فقط مطابق با یک طرح مشخص کار می کند ، دومی به خود اجازه می دهد تا پارامترهای فردی خود را از طریق رابط وب ، RMON و سایر موارد تنظیم کند. همچنین ، در صورت لزوم ، می توان کلیدهای پیچیده را به آرایه هایی ترکیب کرد که پشته ای را تشکیل می دهند و در واقع به یک دستگاه تبدیل می شوند.
