با ظهور و توسعه سریع اینترنت ، مفاهیم دیگری شروع به ظهور می کنند ، که امروزه بیشتر آشنا شده اند. یکی از آنها ممنوعیت (ممنوعیت) است.
ممنوعیت چیست؟
چنین مفهومی را به عنوان ممنوعیت اغلب می توان در انجمن های مختلف ، ردیاب های تورنت ، در شبکه های اجتماعی و غیره یافت. دیر یا زود ، هر کاربر تازه کار ممکن است این س askال را بپرسد - "ممنوعیت یعنی چه؟" به خودی خود ، کلمه ممنوعیت را می توان منع عملی دانست. ممنوعیت اینترنت روشی کاملاً محبوب برای کنترل عملکردهای مختلف کاربر است. البته در این رابطه معلوم می شود که کلمه ممنوعیت به معنای محدود کردن کاربر در برخی اقدامات است ، یعنی از برخی حقوق محروم است یا حقوق محدودی دریافت می کند.
توانایی ممنوعیت استفاده از شخصی مدتهاست که به منظور محافظت از منابع اینترنتی در برابر برخی از شوخی بازها ، اسپمرها ، افراد خرابکار و افراد دیگری که اقدامات آنها بیشتر از نوع مخرب است ، به اینترنت وارد شده است. معمولاً افرادی که الزامات منبع وب را دنبال نمی کنند ممنوع می شوند. اغلب این اتفاق می افتد به دلیل اینکه مردم نسبت به شخصی بی ادب هستند ، در کار تولید سایت دخالت می کنند و غیره
چگونه می توانید شخصی را تحریم کنید؟
لازم به ذکر است که معمولاً این ممنوعیت فقط در سایتی که کاربر در آن ثبت شده معتبر است و اقدامات مشابهی نیز برای وی اعمال شده است. چنین شخصی را می توان توسط مالک منبع اینترنتی یا توسط مدیر آن (گاهی توسط ناظران) ممنوع کرد. به عنوان یک قاعده ، این ممنوعیت فقط برای یک حساب معتبر است. به طور طبیعی ، معلوم می شود که کاربر ممنوع این فرصت را دارد تا حساب دیگری را ثبت کند و به گونه ای دیگر با مردم تداخل کند. البته ، در برخی منابع نوع خاصی از ممنوعیت وجود دارد - توسط آدرس IP کاربر ، اما در اینجا نیز راه های خلائی وجود دارد. اولاً ، بیشتر ISP های مدرن با استفاده از IP پویا کاربران خود را ارائه می دهند. بنابراین ، کاربر فقط می تواند اینترنت را مجدداً راه اندازی کرده و دوباره از منبع استفاده کند. ثانیاً ، یک عضو ممنوع (حتی اگر دارای یک آدرس IP پویا ، اما ایستا نباشد) می تواند از سرورهای پروکسی مخصوص استفاده کند یا IP خود را با استفاده از نرم افزار ویژه تغییر دهد و دوباره از سرویس ممنوع الفعالیت خود استفاده کند.
در واقع ، ممنوعیت مجازات بسیار بیرحمانه و شدید برای کاربر به دلیل عدم پیروی از قوانین برخی منابع اینترنتی است. در نتیجه ، معلوم می شود که ممنوعیت روشی برای برخورد با کاربرانی است که یا در عملکرد مفید سرویس دخالت می کنند یا روشی برای مقابله با چنین کاربرانی است که پیام های آنها به یک دلیل یا دلیل دیگر قابل اعتراض برای مدیر یا صاحب سایت.
