این روزها ، رایانه ای بدون اتصال به اینترنت تقریباً بی فایده تلقی می شود. بنابراین ، هر مالک ، پس از اینکه یک دستیار الکترونیکی جدید برای خود خریداری کرده است ، اول از همه به بهترین روش اتصال آن به اینترنت فکر می کند. در اینجا جای تأمل دارد ، زیرا امروزه گزینه های زیادی برای اتصال به یک شبکه مجازی وجود دارد و همه آنها مزایا و معایب خاص خود را دارند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شاید رایج ترین راه برای اتصال کامپیوتر خانگی به اینترنت استفاده از LAN خانگی باشد. این روزها در شهرهای بزرگ ، بیشتر ساختمانهای آپارتمانی شبکه های خاص خود را دارند. برخی حتی یک شبکه ندارند ، بلکه چندین شبکه دارند که توسط ارائه دهندگان مختلف پشتیبانی می شوند. برای اتصال به آنها ، فقط باید یک قرارداد خدمات با یک اپراتور اینترنت منعقد کنید و یک کابل را به کامپیوتر وارد آپارتمان کنید. کارت های شبکه اکنون در همه مدل های رایانه تعبیه شده است ، بنابراین دیگر نگران خرید آنها نخواهید بود.
گام 2
ADSL همچنان یک فناوری به همان اندازه گسترده برای دسترسی سریع است. تنها محدودیت در اینجا نیاز به یک خط تلفن به آپارتمان است. در صورت وجود چنین امکان فنی ، تنها خرید یک مودم ویژه ADSL و انعقاد قرارداد با ارائه دهنده باقی مانده است. مزیت این روش سادگی اتصال است (مودم به سادگی به رایانه و پریز تلفن متصل است) و این واقعیت که هیچ واسطه واسطه ای بین کاربر و ارائه دهنده وجود ندارد ، مانند مالکان و سرپرستان محلی شبکه. این امر امنیت اطلاعات ارسالی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
مرحله 3
یک روش مشابه اما مدرن تر برای اتصال به اینترنت پهنای باند از طریق شبکه های تلویزیون کابلی است. شبکه باند پهن دیجیتال بسیار قابل اعتماد است و نرخ انتقال داده بالایی را فراهم می کند. تنها عیب این گزینه نیاز به اتصال در آپارتمان به حداقل یک کانال تلویزیونی کابلی است که بدون آن دسترسی به اینترنت از نظر فنی غیرممکن است.
مرحله 4
با این حال ، در برخی موارد ، اتصال رایانه خانگی خود به اینترنت با استفاده از فن آوری سیمی امکان پذیر نیست. به عنوان مثال ، در مناطق ساختمان های جدید یا در خانه های کشور. راه حل بهینه در این حالت ممکن است استفاده از تلویزیون دیجیتال ماهواره ای و اینترنت یا اتصال Wi-Fi به شبکه بی سیم باشد.
